Vrienden voor het leven
Mijn hart is een gek ding,
het klopt, het pompt en zorgt ervoor dat ik leef.
Soms brandt ie als een haardvuur,
om te laten voelen hoeveel ik om iemand geef.
Soms stroomt ie over van liefde,
voor hem, voor hun of voor haar.
Soms klapt ie dicht,
en ben ik voor een ander totaal onbereikbaar.
Soms kletsen we samen,
en neem ik daarna een beslissing.
Meestal blijkt het een prima keuze,
maar soms een enorme vergissing.
Soms doet ie verrekte zeer,
van luduvudu en van gemis.
Dan vraag ik me af,
of er alsjeblieft een transplantatie mogelijk is.
Maar toen ik dat eens dacht – gaf mijn hart me in
dat ie echt altijd het beste met me voor heeft,
ook al aanvaard ik zijn advies soms met tegenzin.
Ik hoef alleen maar goed te luisteren
en hoe vaker ik dat doe,
hoe zachter m’n ego gaat fluisteren.
Dus lief hart, ook al zal ik je nooit te zien krijgen,
laten we toch maar vrienden voor het leven blijven.
Ik vermoed dat van alles en iedereen,
jij hetgene bent
die mij en mijn verlangens,
het allerbeste kent.
ღ
-s.w.